Wydana przez DUX płyta z dziełami symfonicznymi Feliksa Nowowiejskiego to kolejny wydany przez tę firmę album dedykowany temu kompozytorowi. Nie tak dawno temu ukazały się płyty z oratorium Quo vadis i z II i III Symfonią. Tym razem ponownie mamy do dyspozycji dzieła szerzej nieznane, grywane sporadycznie.
Krążek otwiera uwertura do oratorium Powrót syna marnotrawnego op. 3 z 1902 roku, studencka kompozycja Nowowiejskiego. Dzieło budzi mieszane uczucia – z jednej strony nie sposób oprzeć się barwnej i ciekawej orkiestracji, z drugiej – całość wydaje się nazbyt rozciągnięta i pozbawiona dramaturgicznego punktu kulminacyjnego.
Taki sam problem występuje w dwóch wczesnych poematach symfonicznych op. 17 z 1903 roku – Beatrycze i Nina i Pergolesi. Ponownie zwraca uwagę barwność orkiestracji z użyciem migotliwych dźwięków czelesty, harf i sekcji perkusji, ale ewidentnie daje się we znaki brak wyczucia dramaturgicznego. Całość jest ładna, eufoniczna, utrzymana w przystępnej, romantycznej stylistyce. Wiele tu pięknych, śpiewnych melodii, ale zawiedzie się ten kto szukać będzie w tej muzyce większej głębi.
O wiele ciekawsza jest zwięzła i również ciekawie orkiestrowana uwertura do opery Legenda Bałtyku op. 28, pochodząca już z lat 20.
Jednak bez wątpienia najbardziej interesującym dziełem z tych zebranych na płycie jest uwertura do Króla wichrów. Wstęp ten nosi tytuł Wśród turni. Ciekawie brzmi początek, z głównym tematem prowadzonym w kwintach i oktawach. Oddawanie surowości tatrzańskiej przyrody udało się kompozytorowi i dało rezultaty ciekawe, charakterne i intrygujące, niepozbawione też pewnej głębi.
Mamy więc album z kompozycjami, które określić należy jako przejściowe. Jest to Nowowiejski z jednej strony osadzony jeszcze w tradycji romantycznej, a z drugiej łypiący już w stronę osiągnięć kolorystycznych impresjonizmu i harmoniki modernizmu. Nie są to kompozycje aż tak inspirujące jak II i III Symfonia, ale i tutaj odnaleźć można wiele ciekawych pomysłów.
Od strony wykonawczej i edytorskiej album prezentuje się przyzwoicie. Nie jest to może propozycja wstrząsająca, ale na pewno wartościowa i warta poznania.
Feliks Nowowiejski
Uwertura do oratorium Powrót syna marnotrawnego op. 3
Poemat symfoniczny Beatrycze op. 17 nr 1
Poemat symfoniczny Nina i Pergolesi op. 17 nr 2
Uwertura do opery Legenda Bałtyku op. 28
Uwertura do opery-baletu Król wichrów op. 37
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Opolskiej im. Józefa Elsnera
Przemysław Neumann – dyrygent
DUX