Urodzony w 1971 roku Paweł Mykietyn należy do najwybitniejszych aktywnych obecnie polskich kompozytorów. Najnowsza płyta NFM Filharmonii Wrocławskiej sygnowana jego nazwiskiem zawiera premiery fonograficzne dwóch…
Czytaj dalej
Urodzony w 1969 roku francuski wiolonczelista Marc Coppey należy obecnie do najbardziej cenionych wirtuozów tego instrumentu. Na wczesnych etapach kariery docenili go tacy mistrzowie jak Yehudi Menuhin…
Czytaj dalej
Nikołaj Czeriepnin był rosyjskim twórcą żyjącym w latach 1873-1945. Należał do tego samego pokolenia kompozytorów pochodzących z tego kraju co Siergiej Rachmaninow, Aleksandr Skriabin czy Reinhold Glière, jest…
Czytaj dalej
Czas trwania Konkursu Chopinowskiego był na Klasycznej płytotece czasem bez Chopina. Robiłem tak z czystej przekory, chcąc uciec od wymuszonego i w moim odczuciu sztucznego podniecenia tym tematem. Poza tym…
Czytaj dalej
Ekscentryczny włoski Maestro Giuseppe Sinopoli ma w dorobku (albo na sumieniu) dwa nagrania Czwartej. Na potrzeby tego przewodnika wybrałem pierwsze z nich, zarejestrowane na początku lat 90. z Philharmonia Orchestra, czyli…
Czytaj dalej
Album Monologue, firmowany nazwiskiem wybitnego polskiego wiolonczelisty Tomasza Darocha, zawiera kompozycje solowe siedmiu twórców, przeznaczone na ten właśnie instrument. Rzecz to o tyle ciekawa, że nagrań tego…
Czytaj dalej
Wybitny fiński kompozytor Einojuhani Rautavaara nie uważał, że muzyka chóralna zajmuje w jego dorobku ważne miejsce. Przyznawał, że pisywał ją zazwyczaj na zamówienie konkretnych zespołów i nie przywiązywał do niej aż tak wielkiej wagi…
Czytaj dalej
Cyphorhinus arada to łacińska nazwa ptaka z rodziny strzyżyków znanego pod polską nazwą jako strzyżoń melodyjny. Po angielsku nazywany jest on musician wren albo organ wren, w języku Indian Tupi…
Czytaj dalej
Syrena to kolejne po Drachu (o którym pisałem TUTAJ) wspólne dzieło Aleksandra Nowaka i Szczepana Twardocha. Tym razem nie jest to jednak (być może na szczęście!) adaptacja już istniejącego dzieła literackiego,…
Czytaj dalej
Wieloletni szef Berlińczyków, Herbert von Karajan, po symfonie Mahlera sięgał jedynie okazjonalnie. Czwartą nagrał w studio tylko raz, w 1979 roku (z następnego roku pochodzi…
Czytaj dalej