Roman Maciejewski to w świadomości ogółu przede wszystkim kompozytor monumentalnego Requiem. Tymczasem polski kompozytor pozostawił po sobie spuściznę, której część dopiero teraz zaczyna być odkrywana. Dobrym przykładem jest album wydany nakładem Chopin University Press, który oprócz relatywnie dobrze znanych mazurków (mamy tu wybór sześciu z nich) zawiera też trzy światowe premiery fonograficzne – Suitę hiszpańską, Nokturn i Kołysankę.

Pierwszy z tych utworów, Suita hiszpańska z 1948 roku, skomponowana została na dwie gitary. Składa się z pięciu części i jest utworem temperamentnym i charakternym, gdzie ucho natychmiast wychwyci w drugiej części charakterystyczny rytm Habanery. Ostra rytmika charakteryzuje też część centralną, całkiem akuratnie nazwaną przez kompozytora Perpetuum mobile. Kontrast wprowadzają Canción I (pierwsza część) i II (część czwarta).

Ukończony w 1952 roku Nokturn wyróżnia się ciekawą obsadą, przeznaczony jest bowiem na flet, gitarę i czelestę. Nie jest to jednak przejaw ekscentryzmu kompozytora – raczej wyraz świadomych poszukiwań kolorystycznych, dający efekty ciekawe, znamionujące dużą wrażliwość na barwę i umiejętność łączenia brzmień pozornie do siebie nie przystających.

Intrygująca jest też ukończona w tym samym roku Kołysanka, przeznaczona na skrzypce, altówkę, wiolonczelę, flet, dwie gitary i czelestę. Melodyjna, wpadająca w ucho, dobrze skonstruowana, a przy tym dająca dużo czysto zmysłowej radości wynikającej z umiejętnego dozowania przez kompozytora poszczególnych barw instrumentalnych.

Mazurki nie są już oczywiście tak efektowne pod względem kolorystycznym. Rzekłbym też, że w porównaniu z pozostałymi kompozycjami sprawiają wrażenie neutralnych (a nawet dość bezbarwnych) przerywników.

Muzyka Maciejewskiego należy do nurtu neoklasycznego. Formy są u niego ścisłe, klasyczne, podobnie jest też z harmonią, w której kompozytor rzadko pozwala sobie na jakiś ekscentryzm. Najciekawszym elementem jest więc niebanalna kolorystyka, która wraz z przystępnością i „łatwością” tej twórczości daje muzykę, której chce się słuchać i którą chce się poznawać.

Nagrania powstały w ramach realizacji projektu przez Marcina Zalewskiego, wykładowcę Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, ale w książeczce nie znajdziemy niestety informacji na temat tego, kim są poszczególni wykonawcy. Szkoda, bo wykonali świetną robotę.
Płytę polecam!

Roman Maciejewski

Suita hiszpańska na dwie gitary
Mazurki na fortepian nr 3, 6, 7, 9, 12 i 13
Nokturn na flet, gitarę i czelestę
Kołysanka na trio smyczkowe, dwie gitary, flet i czelestę

Ksawery Jastrzęski, Piotr Przedbora – gitary
Aleksander Krzyżanowski – fortepian
Łukasz Jankowski – flet
Igor Kret – czelesta
Julia Wrońska – skrzypce
Natalia Gidlewska – altówka
Małgorzata Latoszek – wiolonczela

Chopin University Press